Gerçekten yeter!..

Kapatıldığımız sanal tuzakları yıkma vaktidir!.. Aklımıza, zekâmıza düpedüz hakaret eden, toplumun öncelik listesinde son sıralarda yer almaya bile değmeyecek düzmece tartışmaları buruşturup tarihin çöplüğüne atma vaktidir!..

Yakın geçmişe bakın; yalnızca Silivri sürgünleri yaratmaya, topluma korku salmaya, dinci faşizmin yollarına taş döşemeye yarayan, sözde “dehşet senaryoları” dışında hiçbir şey konuşmamışız, konuşamamışız!.. İktidar ne zaman zora düşse, ne zaman halkın asıl gündemine dair bir konu öne çıksa, önümüze bir “korku filmi” sürülüvermiş!.. Ve her bir düzmece konuya haftalarımızı, aylarımızı harcamışız… ve tümü “görevini hakkıyla yaptıktan sonra” tedavülden çekilivermiş!..

Bizler de, ortaya atılan bu ahlaksız iftiraları, ipe sapa gelmez konuları halka anlatacağız derken, ister istemez anafora kapılmışız ve aradan yıllar geçivermiş!..

- İktidarı da, yanaşma tetikçileri de kutlamak gerek!..

Gerçek gündem bugün TEKEL işçilerinin mücadelesidir…

Bugün 59. gününe ulaşan TEKEL direnişi o kadar gerçektir ki; hükümet giderek paniklemeye ve çirkinleşmeye, kendilerine “liberal” yakıştırması yapan tetikçiler ise komikleşmeye başlamıştır!..

Hükümet o denli paniklemiştir ki; Ankara Emniyet Müdürlüğü, resmi araçlarla TEKEL işçilerine erzak ve yakacak taşıyan belediyeler hakkında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulunmuş, bulunabilmiştir!.. Aynı sıralarda, açlık grevi yapan işçilerden üçü kadın dördü daha hastaneye kaldırılmıştır… İktidarın gözü o kadar korkmuştur ki; Ankara polisi, TEKEL işçilerinin eylemlerini sürdürdüğü Bayındır Sokak’ta bulunan “Dayanışma Çadırı”na Çankaya Belediyesi’ne ait direkten kaçak elektrik çekildiğini keşfetmiş(!) ve acilen tutanak düzenlemiştir!..

İktidar, bir türlü hakkından gelemediği TEKEL işçisi karşısında o kadar çirkinleşmiştir ki; önce Tayyip Bey, “marjinal gruplar yönetiyor” suçlamasında bulunmuş, bu yetmeyince Devlet Bakanı Hayati Yazıcı, “PKK içlerine sızdı” diyerek çirkinliğin üzerine tüy dikmiştir!.. Şimdi toplum merakla beklemektedir; ne zaman, hangi hükümet üyesi bu eylemi “Ergenekon marifeti” olarak ilan edecektir?!..

İktidarın silahşorları ise o denli zavallılaşmış, öylesine komikleşmişlerdir ki; hiç utanıp sıkılmadan, iktidarın TEKEL işçilerinin hak arama mücadelesine “ekonomik akıl” açısından baktığını yazmış, yazabilmişlerdir!.. Bunlardan biri, “Ne istiyorlarsa verin demek, çözüm önermek değildir; en azından kaynağını göstermek gerekir” demiş, diyebilmiştir!.. TEKEL fabrikalarının göz göre göre peşkeş çekildiğini, işçilerin kapatılan fabrikaların önüne konulup, sonra da alay eder gibi “yarım maaş, o da 11 ay, işinize gelirse” zorbalığını bilmezmiş gibi…

Ankara’nın ayazında, derme çatma çadırlarda açlık grevine yatan TEKEL işçisi bugün, plazalarda, sırça köşklerde oturanlardan çok daha zengin, çok daha haysiyetlidir…

- Önlerinde saygıyla eğiliyorum…

Bir Yurtsevere Mektup (LXVII)
Sevgili kardeşim Balbay, günlerdir, Habertürk’ten Balçiçek Pamir’e söylediklerin dönüp duruyor kafamda, “Deniz beni bilmiyor.. 20 aylık oldu. Kızım Yağmur ise.. Ona çok üzülüyorum tabii.. Geçenlerde bir resim çizmiş yollamış.. Bir merdivenin en altında ben, en üstünde hâkimler… Çok üzüldüm…” demişsin… Bebeğinin büyüdüğünü görememek büyük, anlatılmaz bir kayıp, ama Deniz seni bilecek, sen onu kucaklayacaksın ve o seninle çok ama çok gurur duyacak… Yağmur’a gelince; o şiirleri yazan, o konuşmaları yapan, o resmi çizebilen çocuk, yani senin biricik kızın, o müthiş duyarlılığı ve kocaman yüreğiyle yarınlara silinmeyecek bir imza atacak… Ve sen bütün olanları ve olacakları büyük bir mutlulukla izleyeceksin…

- Kayıp zamanlar ise sol göğsünde bir gurur nişanı olarak kalacak…

Seni ve tüm yurtseverleri, dışarıdaki milyonlar adına bir yurtseverin olanca gücü, öfkesi ve özlemiyle kucaklıyorum…

Ümit Zileli
Cumhuriyet
11 Şubat 2010