Bazı durumlar vardır ki, hiç istemesiniz de, kendinizi tutmaya çalışsanız da sonunda fikrinizi açıklarsınız.

Örnek mi istiyorsunuz, alın size CHP ve Mustafa Sarıgül arasındaki bıktıran muhabbet.

Topa hiç girmeyelim bizene desek de sonunda sabrımız taştı.

Niye mi?

Malum medya aylardır bu ilişkiyi pompalıyor.

Enine boyuna değerlendirmiyor, ama köpürtüyor da köpürtüyor.

Sarıgül, CHP’ye döndü dönüyor, az kaldı, ha gayret türünde sansasyonlar havalarda uçuşuyor.

CHP Başkanına iki de bir, Sarıgül dönecek mi, ne zaman dönecek sorusu yöneltiliyor.

O da, partimize başvursun değerlendiririz mealinde işi net olmayan ve topu karşı Sarıgül’e atan yanıtlar veriyor.

En son bugün, partinin Genel Başkan Yardımcısı Adnan Keskin, "CHP kültürünü almış, çalışmış, yerel yönetimlerde ciddi ve başarılı örnekler sergilemiş bu arkadaşımızın CHP’ye gelip partimizin mensubu olmasını arzuluyorduk. Öyle sanıyorum ki önümüzdeki günlerde Sarıgül CHP’ye kaydolacaktır. Kendisi de başvurabilir. Başka formüller de üretilebilir" diyor.

Velhasıl, bir Sarıgül lafıdır almış başını gidiyor.

Sanırsın ki, CHP’nin her şeyi tamamdır; ana muhalefet görevini çok başarılı yapmaktadır da tek eksiği Sarıgül’dür.

Bi gelse partiye, hiç eksik kalmayacak, her şey yoluna girecek, CHP İstanbul’u silip süpürecektir(!)

*

Sanırsın ki bu Sarıgül, ağabeyim dediği AKP’nin İstanbul Belediye Başkanı Kadir Topbaş’ı Tekin Akmansoy’un cenaze töreninde hararetle yanaklarından öpen Sarıgül değildir.

Sanırsın ki bu Sarıgül, daha birkaç yıl önce partiden ihraç edilen ve ardından “Değişim Hareketi” adı altında bir örgütlenmeye gidip, tam parti kuracağım derken, CHP ye kredi açıyorum gerekçesiyle peşinden gelenleri sırt üstü bırakan, şimdilerde tekrar ortaya çıkan Sarıgül değildir.

Sanırsın ki bu Sarıgül, nasıl finanse ediyorsa, adına izafeten sarı boyun bağları dağıtarak, Tayyip Erdoğan modelini taklit edip, Anadolu’nun Şişli ile hiç alakası olmayan dört bir yanını gezerek, “bakın ben ne kadar güçlüyüm” diye CHP ye mesaj vermek suretiyle adeta, pazarlık gücünü artırmaya “bensiz olmaz” dayatmasını yapmaya çalışan Sarıgül değildir.

Sanki bu Sarıgül, kimi yayın organlarında, hakkında imar tadil planları başta olmak üzere çeşitli iddialar olduğu, Büyükşehir’e aday olduğunda belediyesi ile ilgili İçişleri Bakanlığında bekleyen dosyaların ortaya döküleceği yazılıp söylenen Sarıgül değildir.

Varsa yoksa Sarıgül!

CHP’ye bi gelecek, sihirli değneğini vurup bir anda her şeyi lehe çevirecek.

Vay canına!

*

Parti yetkililerinin bu konuya ilişkin açıklamalarına bakılırsa, CHP yine siyaset mühendislerinin, reklam kokan gazete yorumlarının peşinden gitmeye devam etmektedir!

Sarıgül “balonunu” biraz da kendi şişirmektedir, farkında değildir.

Oysa başta İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük iller olmak kaydıyla belediye başkan adaylarını bir an önce belirlemeli ve şu veya bu aday adayının parti üzerinde basın yoluyla baskı oluşturulmasına izin vermemelidir.

Adaylarının, hakkında en küçük bir iddia bile olmayan, yıpranmamış, tertemiz, toplumun güven duyacağı, şaibesiz, göz boyayan, halk dalkavuğu yapan değil, gerçekten samimi olan insanlardan olmasına özellikle dikkat etmelidir.

Çünkü toplum, yolsuzluklardan, usulsüzlüklerden, makyajlı sahte yüzlerden bıkmıştır.

İşin kırılma noktası tam da burasıdır.

Ama nedense, CHP’ de bu ölçütlere uyanlardan daha çok, AKP ile iyi geçinenler revaçtadır.

CHP, özellikle yerel seçimlerde bir kez daha hüsran yaşamak istemiyorsa, bu hususları göz önünde tutarak, aday belirlemesinde ince eleyip sık dokumalı, bu bağlamda Sarıgül meselesine de vakit geçirmeden neşteri vurmalıdır.

Son pişmanlığın fayda etmeyeceği unutulmamalıdır!

Mustafa T. Turhan