12 Eylül 2010’da yargıyı tümüyle siyasal iktidarın emrine sokan anayasa referandumuna, bağıra bağıra “Yetmez ama evet!” dediniz…

Daha da fazlasını istediniz.

Davranışınızı da “Daha fazla özgürlük”, “Avrupa Birliği ile daha yakın ilişkiler, çağdaşlık” gibi gerekçelere dayandırdınız.

Bugün niye sesiniz çıkmıyor?

Vicdanınız nerede?

***

İçerdeki gazeteci sayısı 100’e ulaştı…

Susuyorsunuz.

Yargılamalardaki usulsüzlükler ayyuka çıktı…

Susuyorsunuz.

Kadınlar coplanıyor…

Susuyorsunuz.

Gösteri yapan, pankart açan öğrenciler, terör örgütü üyesi olmaktan içeri atılıyor...

Susuyorsunuz.

***

Ragıp Zarakolu hapsediliyor...

Susuyorsunuz.

Büşra Ersanlı hapse atılıyor...

Susuyorsunuz.

Nuray Mert susturuluyor...

Sesiniz çıkmıyor.

Uğur Dündar susturuluyor...

Sesiniz çıkmıyor.

Mehmet Altan susturuluyor...

Sesiniz çıkmıyor.

Ali Akel susturuluyor...

Sesiniz çıkmıyor.

Bekir Coşkun linç ediliyor...

Susuyorsunuz.

Fazıl Say linç ediliyor...

Susuyorsunuz.

Ruşen Çakır linç ediliyor...

Susuyorsunuz.

***

İlk, orta ve lise eğitimi altüst edildi, aileler perişan...

Susuyorsunuz.

Üniversiteye giriş sınavında sistem yozlaştırıldı, öğrencisine iltimas yapan okullara prim verildi...

Susuyorsunuz.

En temel insan hakkı olan kadının istediği zaman istediği kadar çocuk sahibi olma hakkına müdahale ediliyor...

Susuyorsunuz.

Güya 12 Eylül 2010 referandumuyla genişletileceği iddia edilen grev hakkı, havayollarında yasaklanıyor...

Susuyorsunuz.

Biber gazıyla insanlar ölüyor...

Susuyorsunuz.

***

Avrupa Birliği ile ilişkiler donduruldu...

Susuyorsunuz.

Avrupa Birliği, Türkiye’deki yargılamaları, medya özgürlüklerini sorguluyor...

Susuyorsunuz.

Bırakın çağdaşlaşmayı, ortaçağa dönüş yaşanıyor...

Susuyorsunuz.

***

Hani özgürlükçüydünüz...

Hani Avrupa Birliği’nden ve simgelediği çağdaş uygarlıktan yanaydınız?

***

Nerede insan hakları...

Nerede kadın hakları...

Nerede emekçi hakları...

Nerede adil yargılanma ilkesi...

Nerede medya özgürlüğü...

Vicdanınız nerede?