Sevgili dostlar, günler artık yarı yaz, yarı kış. Soğuklar geldi. Gelecek. Bizlerde yakıt gibi, erzak gibi ihtiyaçlarımızı hazırlarken biraz gücü olmayanlara dönük olalım. Hele ramazan da var ki, bu duyguları çoğunuz yürekten yaşıyorsunuz sanıyorum.

Bu gün size yeni bir öneri getireceğim. Yeni bir şey değil ama, paylaşmakta yarar var.

Tanrı hepimize emanet verdiği bu canı elbet alacak. İşte ondan sonrası için diyorum ki, yaptıklarımızla anılalım.

Nasıl mı? Çok kolay…….. Yemek artıklarımızı ziyan etmeyerek, ekmeğimizi kendimize göre alarak, gene de kalırsa biriktirip kışta kıyamette aç kalan canlılara etrafı kirletmeden, dökerek, bir şeyler yapmış olalım.

Bunlar da ibadetin bir parçasıdır. Günümüzde köşe dönmece moda, oyundan biraz kafamızı kaldırırsak nasıl net görülür bu yanlışlıklar.? Din ve bilim hep kardeş kadar yakın olup çatışmamalı derim. Yani demem o ki, ne kadar ilim irfan sahibi de olsanız, imansız yaşam olmaz. Ne kadar din uleması da olsanız, ilim dışı yaşanmaz. Namus da, sevap da bu iki yoldadır.

Bu son günlerde, her yerde, her konuda birbirisine bağlanan cümleler, ya Avrupa Topluluğu ile ya Ermeni sorunu, ya da Irak'la noktalanıyor.
Ancak dünya bu sorunlardan mı oluşuyor? Yoksa sorunları çözecek bilimden, inançtan mı?

İşte bu dünya böyle sevgili dostlar. Biz bir lokma ekmek az yesek ölmeyiz ama, bir lokma ekmek, leblebinin yarısı kadar beyni ile, yuva yapan, yavrularına bakan şu koca dünyada hayat mücadelesi veren 5 serçe kuşuna hayat verir.

Bize muhtaç hayvanları da ne olur unutmayalım. Ramazanda muhtaç, aç olan insanları koruyup himaye edip, kollayalım. Bir iftar yemeği ile dünyayı bağışlamıyoruz onlara, gücümüz varsa, iki, üç akşam yemeği……ve başka şeylerde.

Dünya dönüyor, sevgili dostlar. Yaşayanlara sadece tanrının bildiği yarın var. Yarınlar ne getirir bilinmez, onu tanrı bilir. Tanrıya layık olmak için, sevmek gerek, buluşmak gerek, değil mi? Hoşça kalın, sağlıkla kalın sevgili dostlar