Prof. Dr. Nesrin Koşar, 81 yaşındaydı... Hayatını sosyal hizmetler alanındaki çalışmalarının yanı sıra, “kentlileşme”ye adamıştı.

Kentlerde davranış normları, kentsel kalkınma gibi alanlarda çalışmalar yürütürken bir yandan da “Sosyal hizmetlerde yaşlı refahı nasıl artırılır?” sorusunun yanıtını arıyordu. Hacettepe Üniversitesi’nden 1997 yılında emekli olduğunda onlarca profesör ve doçent bir araya gelerek Koşar’ın ilgi duyduğu alanlara yönelik hazırladıkları makalelerini, Koşar anısına kitaplaştırdı ve adını da “İnsani gelişim ve sosyal hizmet” koydu. Ve hayatını “kentlileşme”ye, “yaşlılık refahı”na adayan o profesör Nesrin Koşar, “insani gelişememenin”, “kentlileşememenin” kurbanı oldu.

Caddelerinde, sokaklarında bırakın yaşlı refahını, sapasağlam yayaların dahi zorlandığı bir kentte, karşıdan karşıya geçerken, üzerine gelen bir araçtan kaçtı ama, kepçenin altına girmekten kurtulamadı.

Nesrin Koşar, Çayyolu’nda kaldırım çalışması yapan ve çevre sakinlerinin günlerdir uyarmasına karşın, dikkatsizce çalışan taşeron bir firmaya ait kepçenin altında yaşamını yitirdi.

Taşeron firma işini bir an önce bitirmek istiyordu ve caddede hiçbir güvenlik önlemi  alınmamıştı. Firmada çalışan 22 yaşındaki kepçe operatörü de, evredekilerin uyarılarına duyarsız kalmıştı.

Çayyolu Semt Birimi önünde ekipler çalışırken, yeterli güvenlik önlemi alınmadığı için çok sayıda kaza tehlikesi de atlatılmıştı. En sonuncusunda da çimento atıldığı sırada, yoldan geçen bir genç harcın içine düşmüştü. Ama, bunların hiçbiri ders olmadı. Çünkü, işi yapan taşerondu ve bir an önce işini bitirdikten sonra çekip gidecekti.

Eray Görgülü / Hürriyet