İvme Dershanesi’nin kurucusu Abdullah Yüksel’le görüştük. İvme Dershanesi’nin geldiği noktayı ve bu dershaneyi farklı yapan unsurları bir kez de onunla görüştük.

Sayın A.Yüksel; Bölgemize geldiğiniz günden bu yana, Artan İvme ile başarılar elde ediyorsunuz. Bu yıl da Anadolu Lisesi ve Üniversite kazandırdığınız birçok öğrencinizin başarı sevincini yaşadınız. Ve bizlere de yaşattınız. Bunun için teşekkür etmek istiyorum.

2011–2012 Eğitim Öğretim yılına, yeni yaptırdığınız binanızda başladınız. Öğrencilerinizin geçmiş dönemdeki başarılarına farklı konseptle başarı katmayı hedeflediniz. Dershane içerisindeki konferans salonu, gülme odası, çalışma salonu ve amfi tipi sınıflarla eğitime yeni bir soluk getirdiniz.

Sizi farklı kılan ve diğer bütün eğitim anlayışlarının üzerine çıkaran bu duruşunuz kısa zamanda herkesin dikkatini çekmiştir.

Sayın A.Yüksel, Bize İvme Dershanesinin vizyonundan kısaca bahsedebilir misiniz?

Abdullah Yüksel; “1994 yılında başladığımız bu yolda birçok sevinç ve üzüntüyü tüm öğrenci, öğretmen ve velilerimizle yaşadık. Hep birlikte çığlıklar attık, az da olsa hüzünler yaşadık yolculuğumuz boyunca, ama asla “İNSAN” yetiştirme idealimizden ve iddiamızdan vazgeçmedik, vazgeçmeyi de düşünmüyoruz. İnadına önce “İnsan” önce “Eğitim” diyoruz. Çünkü insan olmanın zeminindeki en önemli sermayenin eğitim olduğunu biliyoruz.

Biz İvme Dershanesi olarak, tüm yaşadıklarımızdan tecrübe kazanıp, bunu öğrenci, öğretmen ve velilerimizle paylaşarak çocuklarımızın hedeflerine ulaşmalarına katkı sunduk. Bu istikrarımızla on yedi yılımızı geride bıraktık. Başarımızı şöyle dillendirdik: “Azimli çabayı ve alın terini ödüllendiren sonuç”

Bu azim ve irademizle, önce “İnsan” diyen yüreğimizle İVME EĞİTİM KURUMLARI olarak genişleyen bir vizyon ve artan bir sorumluluk bilinci içindeyiz. Bu felsefeyle yolumuza devam edeceğiz.

Ancak geldiğimiz şu nokta itibarı ile gençlerimizin eğitim konusunda iç acıtacak bir durumda olduklarını gördüm.

Değerli anneler, babalar, eğitimciler ve ülkesini seven herkes bilmeli ki, gençlerin çok büyük bir kısmının kafası karışık ve hedefsiz durumdalar. Bunların bir kısmı geleceğin daha parlak olacağı yönünde umudunu kaybetmiş, yarınlara tamamen küsmüş, yenilmiş gençlerden oluşuyor. Diğer bir kısmı ise tamamen aç gözlü hiç emek vermeden kazanmak isteyen, şöhret ve mutluluk bekleyen, tüketerek tükenen gençlerdir.

Çocuklarımızın geleceğini aydınlatmak istiyorsak, anneler, babalar, öğretmenler, yöneticiler, yönetenler, üretenler hepimize çok iş düşüyor. Hem de hemen şimdi başlamamız gerekiyor. Yarın çok geç olabilir.”