Cumhuriyet Gazetesi’nde Can Dündar’ın “Bu da Geçer Ya hu!” , Mustafa Balbay’ın  “Salkımsöğüt…” başlıklı yazılarını okudum.  Okurlarına bilgi yüklü yazılar yazan deneyimli gazetecilerin köşe yazıları okurlarda bağımlılık yapar. Özellikle gençler ve güncel kültürü günlük gazete ile sağlayan aydınlık kuşakların  tutkusu köşe yazarlarını ünlendiren en önemli kaynaktır.

Cumhuriyet Gazetesi yazarı olmak, hele de okurun tutkusu sağlamayı başarmak oldukça risklidir. Cumhuriyet bu anlamda bir “gazetecilik karakteristiğinin” okuludur. Kendimizi bildik bileli evimizden içeri giren Cumhuriyet , tıpkı evlerimize girip çıkanlar gibi yüzlerce köşe yazarını, yazarı, gazete emekçisini, ünlüyü sayfalarına konuk etmiştir. Cumhuriyet konukluğunda, onun savunduğu ilkeler doğrultusunda kalanlar, gene evimize girip çıkan gerçek dostlarımız gibi az sayıdadır. Adı ölümsüzlüğe ulaşmışlar yanında, okurlarının adlarını söylemeye utandıklarıyla dolu bu “Cumhuriyet Gazetesi Kişilikleri” incelendiğinde, özellikle Cumhuriyet Gazetesi ile ulaştıkları bilgi, beceri ve maddi olanakları “döneklik”, “Cumhuriyet karşıtlığı”, “Mustafa Kemal düşmanlığı”, “din bezirganlarına yataklık” yolunda kullanan ünlülerimizin sayıca önemsenecek düzeyde olması,  Cumhuriyet yazarlarına risk anımsatması yapmamızın ana nedenidir.

Birinci yazı bir röportaj. Süleyman Demirel ile Can Dündar’ın yaptığı,yazı türü nedeniyle belgesel nitelik taşıyan söyleşide bize göre üç nokta dikkat çekmektedir. Süleyman Demirel  1971 yılında yayınlanan , 1971 yılına kadar olan konuşmalarını, siyasi tutumunu anlattığı  “Aydınlığa Doğru” daki çizgisinden çok farklı şeyleri Can Dündar’a söylemektedir. “Türkiye büyük bir memlekettir, bir imparatorluk bakiyesidir, büyük bir devrim yapmış,bir orta dönem toplumunu çağın toplumu yapmıştır.Bunu kimse yapamamış bir tek Mustafa Kemal Atatürk yapmıştır” demektedir.  Bu sözler “bir darbe daha olsaydı Demirel kesin komünist olurdu” yaklaşımını doğrulamaktadır. Gezi olaylarında kıyılan 90 Gençliğine ilişkin  olarak “Gençlere kötü muamelenin sonu yoktur. Ne dünyada ne de bizde başarılı olmuştur” sözleri de oldukça önemlidir. Ancak, bu ciddi özeleştirinin kapsama alanını iyi düşünmek, ve Demirel’den “kötü muameleye uğramış” gençlerimiz konusunda bilgiler almak  gerekir.

Can Dündar’ın Demirel ile ünlü Güniz sokakta  yaptığı söyleşide üçüncü bir nokta“Churchil’in İncil’ de okuduğu satır” olarak okura sunulan ve anlam altında AKP iktidarına karşı Demirel’in tutumunu ilettiği  İncil’de geçen İngilizce “ His will pass too…” sözleri ve çevirisidir. Demirel  İncil’deki bu sözü “Bu da geçer yahu…”olarak iletiyor. Mustafa Kemal’in Çankaya’daki köşkünde asılı duran, hat sanatı örneği, Osmanlı Türkçesi, Arap Alfabesi ile yazılmış olan  bu söz “Bu da geçer ya hu” şeklindedir. Ancak bin yıldan fazla geçmişi olan ve ayrık  “ya hu”nun bitişik  “yahu” olmadığı ,  “Ya Huda”nın kısaltılmışı olduğu ve İncil’in İngilizcesindeki sözlerin “Bu da geçer-geçecek-…”şeklinde olması gerektiği konusunda  araştırmacılarımız daha yetkilidir,daha aydınlatıcı bilgiyi onlardan almamız gerekir.    

Mustafa Balbay, “Salkımsöğüt…” başlıklı köşe yazısında yaşadığı hücrenin içine bizi getiriyor. Birlikte rüzgarın kopup getirdiği salkımsöğüt yaprağı üzerinden önümüzdeki bahara duran tomurcukları betimliyor. Eline,diline,yüreğine sağlık. Bu güzel yazısıyla, “Akıyordu su gösterip aynasında söğüt ağaçlarını, salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını” diye başlayan, 68 ve 78’lilerin ezberlediği Nazım Hikmet’in “Salkımsöğüt” şiirindeki yüksek sesliliği, sessizce tomurcuğa duran salkımsöğüt ile bütünleştiriyor. Okurlarına karanlığın en yoğun olduğu anda aydınlığın ortaya çıkışının betimlemesini iletiyor.