Geçen sayımızda yazmıştık. Köpek barınağını yöneten Nusret “SOS” veriyordu. Acil çağrısını alarak gittik. Kapıda bizi Nusretle birlikte 350 köpek karşıladı. Dağ, taş, yan - yöre köpek olmuştu. Bir bölümü barakaların etrafında uyuşuk uyuşuk yatıyorlardı. Nusret onların hasta olduğunu söyledi. Yerlerde ilaç şişeleri, naylon artıkları, aklınıza gelen her türlü atık arasında hayvanlar yaşamaya çalışıyorlardı.

Az ileride iki kazan kaynıyordu, köpekler için yemek hazırlıyormuş Nusret. Su kaynatıyorum, diyordu. Gelecek olan tavukları burada pişireceğini sular kesildiği için su tankı aldığını hayvanların su ihtiyacını buradan karşıladığını söyledi.

Barınağın az ötesinde ise kamyonlar sıra sıra toprak getirip alanı dolduruyorlardı. Gelenlerin arasında inşaat artıkları da vardı. Birkaç dakika arayla kamyonlar, getirdikleri toprağı yokuştan aşağı döküyorlardı. Ahmet Taner Kışlalı Parkı içindeki istasyon inşaatının bir hayli hızlı yürüdüğünü söyledim. Birkaç güne kadar bu hafriyatların barınağa kadar ulaşacağını, o zaman ne yapacağını sordum. Omuzlarını silkti... “Burada bir şeyler dönüyor abi...” dedi...