Çanakkale Kahramanı Mustafa Kemal, Koca Çimentepe’nin ön kesimindeki dalgalı sırtlara kadar ilerledi. Burada bir gözetleme müfrezesi vazife görüyordu. Komutan, müfreze komutanının yanına sokuldu:
- Yakında düşman var mı? diye sordu.
Teğmen, tereddütsüz cevap verdi:
- Hayır, paşam, yoktur!..
Mustafa Kemal, bu teminat üzerine ayağa kalktı, dürbünle ileri bakmaya başladı. İşte tam bu sırada birkaç tüfek birden patladı ve kurşunlardan biri, Mustafa Kemal’ in göğsüne rastladı. Kurşun -bahtiyar bir tesadüfle- göğüs cebindeki büyük saate çarpmıştı.
Mustafa Kemal, haklı bir hiddetle takım komutanına çıkıştı:
- Hani düşman yoktu?!.
Takım komutanı, Anafartalar Kahramanı’na aldırmadı bile. Askerlerine döndü ve yüksek sesle:
- Benim takım, süngü tak, hücum!.. Emrini verdi.
Yere yatmış olan takım, bir anda zemberek gibi boşandı; marş marşla hücuma geçti; az ileride, arazinin dalgalı oluşundan faydalanarak gizlice yakına kadar gizlice yakına kadar sokulmuş olan bir keşif mangasını tepeledi ve tekrar eski yerine döndü.
Mustafa Kemal’in hiddeti kalmamıştı. Yattığı yerden bu manzarayı zevkle, gururla seyrediyordu.
Rıza Ruşen Yücer, Banoğlu, Age, S. 226-227

Bağımsızlık, uğruna ölmesini bilen toplumların hakkıdır.
'' SÖZ KONUSU VATAN İSE, GERİSİ TEFERRUATTIR...''

10 Kasım 2012, saat 09.05; tüm Çayyolu Atapark’ta olmalı...