Büyükşehir belediyesi’nin EGO İşletmesi tarafından Ankaralılara toplu taşım hizmeti verilirken, hangi standartlar göz önünde tutulduğu merak konusudur. Müşteri memnuniyeti, sürekli iyileştirme,çalışanlardaki eğitim ve motivasyon gibi parametrelerden azade olarak, araçlardaki eskimişlik, teknik ve görsel bakımsızlık, yol ve güzergah belirlemedeki teknik donanım eksikliği,binişlerde kullanılan manyetik biletlerin ergonomiden nasiplenmemiş kalitesizlik, Ankaralılara yakışmamaktadır.

31 Aralık 2008 tarihinde Birlik mahallesinde doğalgaz dağıtımındaki proses kaynaklı hizmet hatası nedeniyle hayatını kaybeden yedi üniversite öğrencisinin yaşadığı trajik olaylar ve devamı olan benzer olaylar devam edeceğe benzemektedir. Meskenlere tesis edilen bu hizmetlerde meydana gelen vahim olaylar bir proses hatasıdır.Sorumlu olan EGO’ nun bundan böyle nasıl bir prosedür uygulayacağı da bilinmemektedir.

Uyum çalışmalarımız süren, AB ülkelerindeki otobüslerde ayakta durma oranı yüzde on iken, EGO tarafından işletilen araçlarda bu oranın ne olduğu otobüslere binenlerce görülmektedir.

Bütün bu sözde gelişmişliğin sahibi ve sorumlusu olarak bilinen Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek’in, on beş yıllık hizmetinin tutulur yanı varmış gibi, Türkiye Cumhuriyeti’nin başkenti Ankara’daki toplu taşımacılık bir eziyet halinde sürmektedir.

Sayın belediye başkanının TV’lerde övünerek söylediği; “Ankara’da iyi olan ne varsa benim, kötü olanlar Karayalçın’ın döneminin eseridir.” demek, sadece popülist ve bencil bir söylemdir. İnsanlar otobüslerde konserve şeklinde kilometrelerce yol alırken, en iyi savunma taarruzdur anlayışıyla, on beş yıllık yönetim sürecindeki şehir plancılığından nasiplenmemiş görsel tüneller,geçitler ve gereksiz tamiratlar Ankaralıları bıktırmıştır. Mithatpaşa, Meşrutiyet, Necatibey gibi nice ana caddelerin kaldırımlarındaki bakımsızlık yürekler acısıdır.

Siyasi kimlikle uzun dönem görev yapanların, işlevsel yorgunluk içine girmeleri doğaldır. Hal böyle olunca, kaliteyi unutup politika üretmenin daha kolay olduğu bilinirken, Çayyolu metrosu denilen tünel üç yıldan beri atıldır, tünel duvarlarının ve zeminin teknik olarak gelecekte yeni bir yatırım gerektirmesi Ankaralılara yeni bir yük olacaktır.

Ekonomik ömrünü dolduran kırmızı otobüsler ve gazla çalışan otobüslerin,sık sık“bakımda” denilerek seferden kaldırılmasıyla ulaşımın aksaması nasıl çözülecektir.

Çayyolu, Ümitköy, Koru, Konutkent ve Türkkonut sakinleri ve hiçbir Ankaralı bu ilgisizliğe yada eziyete layık değildir.

Görülen şudur; her on dakikada varsa yoksa anlayışıyla sefere giren beş yüzlü hatlarda, yetkilerin dediğine göre her evde sekiz çalışan (oy) varmış, aşk olsun…

EGO hizmetlerinde,yetkililere Avrupa kentlerini değil,İstanbul ve İzmir’de uygulanan sistemleri işaret ediyoruz. “AKBİL” olarak bilinen elektronik yüklemeli bir sistem olan çağdaş bir aracın hizmete sunulması, her iyi eserin sahibi(!) olan büyükşehir belediyesine ve EGO işletmesine daha çok yakışacaktır.