Özgürlüğün, barışın ve sağlıklı bir düzenin olmazsa olmazı olan demokrasi çağdaş yaşamın anayasasıdır.

Demokrasi kendisini temsil etmek için vekaletini siyasi partilere ve o partilerin seçilmiş siyasi temsilcilerine vermiş, verilen bu vekaletin toplumun her kesimiyle paylaşılıp paylaşılmadığını denetlemek için de aynı coğrafyada yaşayan insanların tümüne yetki vermiştir.

Pekiyi halk bu yetkisi kullanabiliyor mu?

Bu sorunun yanıtı hayır kullanamıyor şeklinde ortaya çıkıyor. Çünkü adaletsiz bir seçim sistemiyle demokrasinin önü kesilmiş durumda. Seçim  yasasına göre yüzde on seçim barajı bunun en somut belgesi konumunda.

Bazı siyasiler demokrasiye uymayan söylem ve eylemleriyle halkın bir kesimini küstürerek bir kesimini ise susturarak “damarı bozuk, kökü çürük” iddialarıyla demokrasiyi ve insanları incitiyorlar. Oysa ki, her insan Hz. Adem’den gelmedir ve Hz. Adem’in damarı temizdir.

Siyasi partilerin kökü ise demokrasinin ana damarıdır; bu kök de temiz bir köktür.

Yine bazı siyasiler yandaş medyayı da yanlarına alıp yola devam diyerek kendilerine yol arkadaşı arıyorlar.

Ben bir vatandaş olarak bu yolu çok merak ediyorum. Deniz, hava, karayolu ve demiryollarına bakıyorum, düşünüyorum; deniz yollarında gemimize saldırdılar, insanlarımız öldü. Hava yoluna bakıyorum, uçağımız düşürüldü mü, muamma ama iki pilotumuz şehit düştü. Karayolunda ise Avrupa Birliği’ne girdik, gireceğiz söylemiyle yol kenarında bekliyoruz. Demiryollarına geldiğinizde “Neyi ördün, biz örüyoruz” denilen yollarda hızlandırılmış ölümler yaşadık.  Sonuç olarak AKP gittiğiniz tüm yollarda kaza üzerine kaza yapıyor. Gidişi olup, dönüşü olmayan bu yolların yolcularına halk yol arkadaşlığı yapmayacaktır; bundan böyle yol demişken demokratik toplumun temeli olan yargı bağımsızlığının yolları da son yapılan hakim ve savcı adayları sınavındaki şaibelerle sisli hale gelmiş ve yol görünmez olmuştur.

AKP Kongresinde, Aşık Veysel’in, !Uzun ince bir yoldayım, gidiyorum gündüz gece; bilmiyorum ne haydeyim…”  mısraları, AKP’nin yeni bir yol aradığının itirafıdır. Özeti, hali iyi olmayan bir parti konumuna gelmiş durumdadır.

Aşık Veysel, “Uzun ince bir yıl bularak sırat köprüsünün öbür tarafına geçerek, benim sadık yarim kara topraktır” diyerek sevdiği toprakla bütünleşmiştir.

AKP sırat köprüsünün bu tarafında kalan toprağı bazı Arap şeyhlerine kira karşılığı satmaya çalışmaktadır.

Sonuç olarak AKP bu yolda da, sırat köprüsünün de öbür tarafına geçemez…