Bir zamandır Çayyolu’nun dokusunun bozulduğunu, bunun sadece imar konusunda değil, insan dokusunda da yaşandığını söylüyoruz.

En son Yılmaz Özdil yazdı; “Bu hadise İzmir’de yaşansaydı, emin olun, o restoranda bebek arabalarından oturacak yer bulamazdınız bu 5 gün zarfında, inadına...

Çocuğu olmayan komşunun çocuğunu alır gelirdi... İddiaya girerim, çocuk bulamayan emzikle otururdu!”

Bir zamanlar Çayyolu’nda olumsuzluklar yaşandığında hep birlikte ayağa kalkıyorduk.

Mustafa Balbay; “Çayyolu mu, Çığyolu mu ne?!” diye yazmıştı...

Olumsuz gelişmeler karşısında herkesin yönü Ankara’ya dönüyordu, Ankara ise Çayyolu’na güvenle bakıyordu. Çünkü ilk kılcım hem Çayyolu’ndan geliyordu.

Cumhuriyet Mitingi’nin alan güvenliği ADD tarafından Çayyolu’na verilmişti. 52 otobüsle Çayyolu halkını Cumhuriyet mitingine taşımıştık. Sadece koltuklar değil, koridorun da dolu olduğunu gören trafik polisinin kestiği ceza vatandaş tarafından ödenmişti.

Bir işaretimizle tüm partilerin il başkanlarını bir araya getirip ortak deklarasyon imzalatabiliyorduk. Ya da kadın kolları genel başkanlarını toplayıp teker teker kürsüden konuşturabiliyorduk..

Çayyolu’nda ortak akıl, eskisi gibi kıvrak ve sorunlara çözüm bulucu değil. Kimse başının derde girmesini istemiyor.

Pekiyi ne oldu da bu noktaya geldik?

İşte bunu Çayyolu halkının iyi sorgulaması gerekiyor...

Engin UÇ
Çayyolu Haber Dergisi