Bu yazı Çayyolu Haber Bülteni’nin Temmuz 2009 tarihli nüshasında yayınlanmıştır. Noktasına dokunmadan yeniden yayınlıyoruz...

Çayyolu hep ilklere imza atmıştır, mevzuat bu gelişmeleri izlemek zorunda kalmıştır. Ve okuyacağınız bu yazı, bölgenin örgütlenme tarihinin özetidir. Örgütlenme mutlaka her aşamada daha yukarı taşınmalıdır; zaten bugüne kadar da öyle olmuştur.

1999 tarihinde yerel ve gelen seçimler bir arada yapılmıştı. CHP, Yeni-mahalle Belediye Başkanlığını kazanmış, ancak genel seçimlerde parlamento dışında kalmıştı.

1999’da seçim sonuçları alındığında CHP’nin Çayyolu’nda seçim bürosunda gece saatler 12.00’yi göstermekteydi, içerisi kalabalık olmasına karşın büyük bir sessizlik hakimdi. CHP’nin %10 barajına takılmış olması salondaki herkesin moralini sıfıra indirmişti. İnsanlar konuşmadan, gözle-riyle birbirlerini izlemektedirler.

Sonra Ünsal Dilek’in titreyen sesi sükuneti bozar:

- Seçimlerden yenilgi ile çıktık. Olan oldu, yarından itibaren yeni seçimlere hazırlanmalıyız. Bu seçim bürosunu kapatmayalım, “Temsilcilik” adı altında çalışmaları sürdürelim...

Fikir oylanır ve herkes kabul oyu kullanır. Bir partinin temsilciliği ilk kez Çayyolu’nda açılmış ve çalışmalar başlamıştır. 2002 seçimlerinde CHP Çayyolu’nda %60’ın üzerinde oy alarak birinci parti olurken alınan oylarla parlamentonun yolu da görünmüştür.

Bugün CHP Temsilciliği yine çalışmalarını sürdürüyor. Yalnız CHP mi? AKP, İşçi Partisi, SHP, DSP, MHP’nin de birer temsilcilikleri var Çayyolu’nda...

Çayyolu ilçe olana kadar bu partiler, buradaki yöneticilerini atama yoluyla tespit ederler. Bölge ne zaman ilçe olma statüsü kazanır, o zaman demokratik bir biçimde seçimlere gidilir ve parti yöneticileri de belirlenir. Bizim ilçe gerekçelerinden biri de bundandır.

CHP Temsilciliğinde yukarıda fotoğrafı görülen arkadaşlardan hiç kimse yok artık. Yepyeni yüzler, yepyeni arkadaşlar görev başındalar. Ancak bize kalırsa önemli olan başlangıcı yapabilmek; arkası geliyor çünkü... Temsilcilikte bayrağı taşıyanlar 3. hatta 4. grup olarak da isimlendirilebilir.

2004 yılında CHP bu kez de Yenimahalle Belediye Başkanlığını kaybetti. Bölgedeki dernekleri bir araya getirerek bölgedeki olumsuzlukları dile getirmek amacıyla örgütlendik. “Dernekler Üst Kurulu” adını verdiğimiz bu örgütlenme, 2005’te Dernekler Yasası Uygulama Yönetmeliğine bir madde eklenmesi ile “Platform”a dönüştü. Kısa bir süre sonra da adını ülkenin her tarafında duyurur oldu.

Bölgede dernek sayısı platformun kuruluşu ile arttı. Tüketici Hakları, ADD Çayyolu’nda olması gereken derneklerdi. Bugün ADD Ümitköy-Çayyolu Şubesinin üye sayısı 700’leri aşmış durumda ve Ankara’nın en güçlü şubesi konumunda. ÇYDD de kurulduğu güne oranla bir hayli mesafe aldı...

Daha dün, Çayyolu’nda rant peşinde koşanların, kimsenin ruhu duymadan ortalığı talan edenlerin önü bu örgütlenme çalışmaları ile kesilmiş durumdadır. Herşeye rağmen Çayyolu’nun ilçe olma statüsünü kazanması vazgeçilmez bir hedef olarak ortaya konulmalıdır. Bunun için örgütlenmeler, sadece siyasi parti ve derneklerle sınırlı kalmamalıdır. Esnaf, gençlik ve özellikle kadınlar örgütlenmeli ve çalışma grupları oluşturmalıdırlar. Çünkü artık Türkiye Ankara’ya, Ankara da Çayyolu’na bakmaktadır...