Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, deve tellal, pire berber, ben dedemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken, yeryüzünün yüzlerce ülkesinden birinde, İsmet İnönü adında, masallar masalı kahramanı bir adam yaşarmış.

Masallar masalı kahramanı İsmet İnönü, ülkesinin kurtuluşunda asker, kuruluşunda diplomat, büyümesinde de önce dışişleri bakanı, sonra başbakan, daha sonra da cumhurbaşkanı olarak görev yapmış. Yetmemiş, cumhurbaşkanlığından ayrıldıktan sonra “Yaşım kemale, saçım beyza erdi” dememiş, ülkesinin daha iyi yönetilmesi için yeniden kollarını sıvamış, çalışmalarını bu kez, muhalefetin başına geçerek sürdürmeye başlamış.

İşte o günlerinden birinde, iktidardan ayrılan partisinin yerine geçen partinin Ahmet Gürkan adında bir milletvekili, ülkenin meclisinde İsmet İnönü’ye bir laf atmaya kalkışmış.

Demiş ki, “İsmet İnönü cumhurbaşkanlığı yaptığı sırada eşiyle birlikte bir gün Malatya’ya gitmiş ve oradaki Sümerbank adlı devlet fabrikasından eşine üç metre entarilik kumaş almış,  bu kumaşın parasını da vermemiş ve böylece devleti soymuştur. İsmet İnönü, yaptığı bu soygunun hesabını bu devlet ve bu millete vermek zorundadır.

İsmet İnönü akşam eve gelince eşine bu olayı anlatmış.

“Malatya’da Sümerbank fabrikasına gittiğimizde senin bir kumaş aldığını hatırlıyorum ama ayrıntısını çıkaramıyorum” demiş. “Neydi o mesele Allahaşkına?”

Eşi tüm ayrıntılarıyla anlatmış olayı:

“Hani fabrikanın yöneticisi bizi gezdirirken, o gün basma tezgahlarında basılan entarilik kumaşı göstermişti de, üstündeki deseni çizen sanatçıyı da tanıtmış, ondan övgüyle söz etmişti ya... Siz de deseni çizen sanatçıyı kutlamıştınız, bunun üzerine ben de size, ‘Bu kumaştan ben de isterim’ diyerek hayranlığımı belirtmiştim ya...”

“Eeee...” diye sormuş İsmet İnönü. “Sonra?.. Sonrasını pek hatırlayamıyorum...”

Eşi, kaldığı yerden sürdürmüş olayın ayrıntısını anlatmayı:

“Müdür bey hemen, o basma dan bir entari için gereken ölçüde, galiba üç metreydi, kestirmiş, bir paket yaptırmış ve hatta deseni çizen sanatkârın eliyle bize teslim etmişti de, biz de teşekkür etmiştik ya...”

İsmet İnönü, bu ayrıntıyı hatırladığını belirten bir biçimde başını sallarken eşi olayın sonunu da anlatmış:

“Teşekkürlerimizi ettikten sonra siz özel muhasebecimiz Vecihi Bereketoğlu’na kumaşın bedelini ödemesini ve karşılığında alacağı faturayı size getirmesini emretmiştiniz ya...”

İsmet İnönü “Şimdi daha net hatırlıyorum” dedikten sonra eşine, Vecihi Bey’i arayıp, o faturayı bulmasını isteyeceğini söylemiş.

Eşi buna hiç gerek olmadığı- nı bildirmiş:

“Sizin bu konulardaki titizliğinizi bildiğim için o faturayı ben saklamıştım” demiş ve iki katlı evlerinin üst katına çıkmış, bir iki dakika sonra da, üçbuçuk metrelik basma kumaşın faturasını getirmiş, kocasına vermiş.

İsmet İnönü ertesi gün ülkenin meclisinde gündem dışı söz alarak kürsüye çıkmış ve bir gün önce kendisi için “Devletin basma fabrikasından eşine üç metre kumaş alarak devleti soydu” iddiasında bulunan Ahmet Gürkan adlı milletvekiline önce teşekkür etmiş, sonra da sitem etmiş:

“Devletin üç metrelik kumaşına sahip çıktığı için bu arkadaşımızı önce tebrik ederim, sonra da devlet malına sahip çıkarken bu görevini daha titiz bir biçimde ve o üç metrelik kumaşa saygısızlık etmeden yapmayı öğrenmesi gerektiğini hatırlatırım” demiş ve...

O milletvekilinin oturduğu yere dönerek sözlerini şöyle tamamlamış:

“Söyledikleriniz doğrudur; ama eksiktir” demiş. “Evet, kumaş alınmıştır... Dediğiniz gibi üç metre de değildir, üç metreden de fazladır. Tam elli santim daha fazladır. Bu, biiiir. İkincisi ise o kumaşın bedeli ödenmeyerek devletin zarara uğratıldığı bilginiz de yanlıştır. Bakınız bu kağıt, o kumaşın bedelinin ödendiğinin belgesidir. Bunun adına da fatura deniliyor.”

Masalımızın bundan sonraki bölümü, masallar masalı kahramanı İsmet İnönü’yü de, bu masalı anlatan bizi de, bu masalı dinleyen sizi de ilgilendirmiyor.

Bu masalın bizi ilgilendiren tek özelliği, bunun bugün bir masal olmasıdır.

Barış Güneş
Bütün Dünya