Erzurum İlinin, bir ilçesinde teftişteyim. Kasaba olan Belediye yeni ilçe olmuş, yaz turnesi olmasına rağmen hava çok soğuk gene kalacak yer olmaması nedeniyle; hem Kaymakamlık, hem de Belediye aynı binada vatandaşa hizmet veriyor. Ben de aynı binada yatıyor ve küçük bir odada teftişi yürütüyorum. Belediye Başkanı kan davası yüzünden belediyeye dahi gelemiyor, zorla bir gece saat 24 ten sonra aşiretiyle tedbirli olarak geldi de tanıştık. Hatta ben ordayken oğlunu karşı aşiret öldürdü.

Gerçekten Belediye Başkanının hayatı tehlikede, evinden dışarı çıkamıyor. Ancak siyaset ve oy potansiyeli onu Belediye Başkanı yapmış. Durum çok vahim. Her zamanki gibi bir an önce teftişi bitirip, bu problemli yerden ayrılmak için canla başla gece gündüz çalışıyorum. Soğuktan etkilenmeyim diye kat kat giyiniyorum. Ama nafile gece gündüz çalıştığım odada nerdeyse 24 saat soba yanıyor. Özellikle sobayı odacı erken gelip yakıyor.

Fakat bir gün odacı ortada yok, Oda buz gibi çalışma imkanı da bulamıyorum.

Nihayet geldi ve yüzünden başına önemli bir olay geldiği anlaşılıyor. Bende "(A) Bey hayırdır, başına kötü bir olay mı geldi?" diye sordum. Hatta içimden herhalde bir ölüm oldu diye geçiriyorum. Odacı büyük bir üzüntü ve hüzünle "Evet efendim, başıma çok büyük bir felaket geldi." dedi ve açıkladı; "sahibi olduğum tek ineğim sabaha karşı öldü, mahvoldum demez mi." Ben, "Üzme kendini, ‘Bir yakınımı kaybettim” diyeceksin diye bekliyordum. Hadi geçmiş olsun” diye geçiştirmeye çalışıyorum. Adamcağız iki gözü çeşme hüngür hüngür ağlıyor... Ne yapacağımı şaşırdım. Tabii onun durumunu benim gibi şehirde yaşamış birinin anlaması imkansızdı.

Başladı bana durumunu açıklamaya; "Beyim keşke çocuklarımdan biri ölseydi, elimizden öper 15 çocuğum var. İçlerinden biri ölseydi de ineğim ölmeseydi. Çünkü bu ineğin sütünden yararlanırız, peynir, tereyağı, minzi vs. vs. yaparız. Dışkısından tezek olur. Yazın güneşte kurutur kışın onunla ısınırız"... deyince söylenecek söz bulamadım. "Sen yerine birini görevlendir. Git Belediye Başkanından izin al, sobayı başkası yaksın. İşlerini halledince de görevine başlarsın." dedim. İnanın durumundan ben de etkilendim. O gün tam randımanlı çalışamadım. Nede olsa şehirli idim. Düşününce çok haklı olduğunu anladım. Bir Atasözü vardır "Damdan düşmeyen, damdan düşenin acısını ve derdini anlamaz." ben tam o durumdaydım. İşte sizlere değişik bir anı, "acaba sizler bizim odacının durumunu anlayabildiniz mi?

Nejad KUMBASAR
SBF 1976,
İçişleri Bakanlığı
E. Başkontrolörü