Yaşama ‘çöple’ tutunanlar
Keskinbalta ailesinin evine konuk olmadan önce karşılaşacağımız manzarayı az çok tahmin ediyorduk. Ankara’nın gelir seviyesi düşük semtlerinden Yeşilevler’de gecekonduda yaşayan ailenin, filmleri aratmayacak bir öyküsü var. Keskinbalta ailesi camları muşambayla kaplı, akan damı bez tomarlarıyla kapatılmış bir “evde yaşamaya” çalışıyor. Babaanne Hatice, aç kalma korkusuyla, “Çöpe ekmek atmayın” diyenlere sitem ediyor. İlköğretim okulu öğrencisi Ayşegül ise “ulaşılamaz” isteğini şöyle açıklıyor: “Taze ekmek istiyorum”

‘Hiç gelirimiz yok’
Sosyal devlet yaklaşımının yurttaş açısından anlamsızlığı Ankara’nın göbeğinde, Yenimahalle’nin yoksul bölgesi Karşıyaka’da gözler önüne serilmiş durumda. Üç kişilik aile, babaanne Hatice Keskinbalta ve torunları Ayşegül ile Volkan’dan oluşuyor. Çocukların babası, annelerinin trafik kazasında yaşamını yitirmesinin ardından başka bir kadınla evlenerek evi terketmiş. Aile, penceresinde cam olmayan, tavanı akan, zemininde parça parça muşamba bulunan bir evde “kira vererek” yaşamaya çalışıyor. Hiçbir geliri olmayan aile çöpten bulduklarıyla karnını doyuruyor, giyiniyor. Babaanne, durumlarını şöyle anlatıyor:

“Kim ister evlatları saatlerce dışarda çöp konteynerlerini karıştırsın. Bayat ekmek, bozuk sebze toplasın... Belimden rahatsız olmasam, torunlarıma ben bakardım ama çok hastayım. Elektrik, su faturasını ödemekte zorlanıyoruz. Beş çocuğum var ama... Hiçbiri arayıp sormuyor.”

‘Ankara’nın en mağdur ailesiyiz’
Torunlarının çöpten topladığı ekmek ve bozuk sebzeleri yediklerini, çoğu zaman “5 kuruşsuz” olduklarını anlatıyor babaanne ve sözlerini şöyle sürdürüyor:

“İnsanlar bazen ‘çöplere ekmek atmayın’ diyor. Ama o ekmekleri yiyenler de var. Çocuklar bazen aç, bazen tok okula gidiyor. Yoksulluğumuzla ilgili birçok yerden yardım istedim ama torunlarım üzerime kayıtlı olmadığı için olmadı. Ailecek özellikle kış aylarında çok zor yaşıyoruz. Pencerelerimiz muşamba ile kaplı olduğu için evimiz çok soğuk. Tavanın da durumu ortada. Yağmur yağdığı günler kabus yaşıyoruz. Sanırım Ankara’nın en mağdur ailesi biziz. Siyasi parti liderlerinin yardım vaatleri var. Ama hani nerede...”

SEVİL ARINAN
Cumhuriyet - ANKARA