Ne zamandır aklıma takılır durur, alkış ve alkışlamak. Hani şu maymunların bile sevindiklerinde avuç içlerini birbirine vurarak ses çıkarma işlemi.

Niçin ve ne zaman yapılır ?

Kanaatimce övgü takdir ve sevginin bir ifadesi olan alkışın zamanını ve zeminini karıştırmaya başladık

Alkış; dua ve sena (övgü) anlamında,Türkçe bir kelime.

Tarihimizde alkış, Ahi’lerde, Selçuk’larda  Memlüklu’larda ve Osmanlı’larda yaygın olarak görülür.

Osmanlı hükümdarlarının saray dışına çıkışlarında, ata binip inişlerinde, törenlerde oturup kalkışlarında, vezirin ve bilginlerin kendisini kutsayışlarında özellikle alkışlanıp “Maşallah, Padişahım devletinle bin yaşa” gibi dua ve övgüler yağdırırlardı. Bu işle görevlendirilen  alkış bölüğü saltanatın sonuna kadar görev yapmıştır.

Alkışçılar zaman içerisinde bukalemunlar gibi renk, yumuşakçalar gibi şekil değiştirerek şakşakçı, dalkavuk gibi isimler almışlardır.

Eski çadır tiyatrolarında bir oyunun beğendirilmesini sağlamak amacıyla tiyatro yönetimince parayla tutulan alkışçılar bu grubun başka bir türüdür.

Günümüzde ise herkes bir alkış isterisine tutulmuş gibi.

Gün olmuş oyumuzu isteyen siyasilerimizin vaat dolu nutuklarına alkış tutmuşuz. Zaman içerisinde bu vaatleri unutup yeni vaatlerde bulunduklarında da alkışlamışız. Seçilmiş seçkin büyüklerimizi karşılarken de, yolcu ederkende, oturup kalkarken de alkışlamışız. Sonra ip üstünde yürüyen cambazı da aynı heyecanla alkışlamışız. Şiir okuyan ilkokul çocuğunu, suya düşüp boğulma tehlikesi geçiren birisini kurtaranı, kooperatif genel kurulunda, paramızı çarçur edenleri de, bunu tenkit edenleri de, hükümetleri kararlarından dolayı protesto etmek için toplanıp halay çekenleri de, bu gösteriyi dağıtmak için göstericileri coplayıp yerde sürükleyen polisleri de, hasılı takdir ederken de, tenkit ederken de hep ellerimizi biri birine vurarak ses çıkarmışız yani alkış tutmuşuz.

Hal böyle olunca bundan faydalanmak isteyen  egemen  güçler çevre-lerin de şakşakçı bulundurmaya ve yetiştirmeye  çalışmaktadırlar. Aman  dikkat edelim.

Şimdilerde bir de cenazeyi alkışlamak moda oldu.

Bildiğim kadarı ile, hiçbir toplumda cenaze alkışlanmaz. Her ne ise bu da bizden dünyaya armağan olsun.

Cenazeyi takdir mi ediyoruz, protesto mu yoksa şaşkınlık alameti mi bilinmez. Her ne olursa olsun cenazenin bundan ne haberi var ne de bu şakşaklara ihtiyacı.

Bu günden dostlarıma vasiyetim olsun: Benim cenazemi sakın alkışlamayın. Çiçek de yollamayın. Sadece dua edin. Bir de FATİHA okuyun yeter. SELAM OLSUN!..

Ömer Önder
Çayyolu Haber Bülteni