AKP hükümeti, kamuoyunda 2B olarak bilinen ve ‘orman sınırları içinde bulunan ve gerçekte orman olan alanların satılması’na olanak sağlayan yasayı kabul edecek.
Gerçekte yapılan bir satış değil, ‘orman talanı affı’dır.
Devlet, özenle koruması ve geliştirmesi gereken ve tüm ulusun ortak malı olan ormanlarını, aslında ‘af kapsamına bile alınamayacak bir yağma suçu işlemiş suçlulara’ (üstelik onları ‘işgalci’ olarak tanımlayarak, onları suçsuz ve haklıymış gibi göstererek) satıyor.
Bu bir ‘anayasa suçudur’ ve sorumlularının Yüce Divan’da yargılanmalarını gerektirir.
Bu bir ilk değil!
Ülkemizde orman yağmacılığına göz yumma ya da bunu olanaklı kılma ve özendirme, çok partili siyasal yaşama geçiş ile başlamıştı ve sürmektedir.
Doğasevmez, yurtsevmez politikacıların, iktidar olabilme yolunda halkın desteğini sağlamanın bir aracı ve oya dönüşebilecek ‘bir mal’ olarak gördükleri ‘orman varlığımız’a karşı işledikleri ihaneti özetleyebiliriz:
1950 yılından günümüze, yurtsevmez politikacıların ‘yasal düzenleme’ adı altında (tam 25 kez) çıkardıkları ‘örtülü af’larla, orman alanlarımızın % 56’sı (24 milyon hektarı) yitirilmiştir. Bu yitik, yangınlarla kaybedilen orman alanının iki katından fazladır.
1950 yılında, ülke alanımızın yaklaşık % 60’ını kaplayan ve 45 milyon hektar olan orman varlığımız, bu tür (yağma affı çıkarıcı) politikacıların çabalarıyla(!) günümüzde 21 milyon hektara düşmüştür.
Ülkemiz, ormanlarını hızla yitiren ülkeler sıralamasında -ne yazık ki- dünya 2’ncisidir.
Ulusun öz malını bir mirasyedi savurganlığıyla harcamayı kendilerine kazanılmış bir hak olarak gören, doğasevmez ve yurtsevmez politikacıların, bu yağma affı girişimine karşı çıkmak ulusal bir görevdir.
Dünya ölçütlerinin çok altına düşmüş olan orman varlığımızın bütünlüğünün bir kez daha yağmaya açılması, doğa yıkımlarına çağrı anlamındadır.
Yitip giden yalnızca ormanlar değil, yurdun toprağı ve geleceğidir.
Kaygılarımla.
Tarık KONAL Yük. Orman Mühendisi