Santranç  Masası


Birçok sınıfa ait sosyal tabakaların ,kapısının önünden bile geçerken içeri girmeye dahi ürktüğü eski günlere doğru gidersek  ;

Kocatepede açılan  beğendik mağazası o yıllarda başkent ankarada  tüketiciler için bir çok ilkin görüldüğü bir mekandı  ...

O yıllarda  beğendikteki yoğunluk  benim bakkalım, benim  manavım edebiyatının  artık bundan sonra rağbet görmiyeceğine dair ilk işaredlere adeta uzunları yakıyordu ...

Çünkü  kimse kusurakalmasın ama sahtekarlıcılığın suç sayılmadığı Türkiye de o yıllarda  sokak aralarındaki bakkallara hemen hemen her ürünün taklidin getirip  esnafa satmaya çalışan çeteler vardı ... Bugün yine var !
Ve ne yazık ki özellikle tüketici kültürü oluşmamış  bölgelerde bu durum denetimsizlik nedeniyle sadece bakkal esnafının vijdanına bırakılmış bir vaka olarak çözümler  beklemektedir .

Oysa o yıllarda  garantili ve kaynağı belli olan ürünlerin satıldığı bir tek mekan  vardı .

Sivillere her konuda örnek olan ve o yıllarda  Türkiye
de ilk tüketici kültürü oluşmasını sağlayan kartla girilebilen  ordu pazarları !!!

Bugünde gerçek demokrasiye taşınıran adımlarda  ordu pazarı örneğinde olduğu gibi ;
askerin değişim ve dönüşüm projelerinde gösterdikleri santranç masasını  ve şaşırtan sabrını hergün aşağılamak yada hafife almak esastan ve esasen büyük eşeklik olur...

Mesaya boşoboşuna mesaplaza dememişler.
dünkü kutlamada benim en çok dikkatimi şimdiye kadar hiçbir avm de görmediğim tuvaletteki lavobaların sıradışı tasarımı oldu.Bu yüzden özellikle mimarlarımızın bu  lavobayı görmek için bilesadece mesa plazayı ziyaret etmelerine değeceğini iletiyorum.

Biz çayyolumdan yenimahalleye gidene kadar tiyatro davetiyeleri bitmiş tikenmiş, oyun YMB. sponsorluğunda ilan edildiği gibiyse  oyuna  ankaranın her semtinden davetiye neden verilmiş. Halbuki belediyenin  kültür ve tiyatro bölümü davetiye alacak yenimahalleli vatadaşlardan  muhtardan ikemetgah isteseydi daha  haksızlık olmazdı.
Neyse yine de ymb.ne teşekkür ederiz. Bizde davetiye kalmayınca  kişi başına 30 kağıdı bastık parasıyla  izledik
Helal  olsun .

Oyundan, konusuna gelince ilk izlenimlerimiz şunlar oldu: Şu erkek milledi akapeli olsun chpeli olsun hiç farketmiyor.Oyunun konusu ne?
Bu erkeklerin  yapısında 5 + 1 kuma sistemine çok müsayit.bir dürtü olabileceğini irdeleyen bir oyun.

İstanbul Ankara arasında bir c e n net
ESKİŞEHİR

sözümü geri almak zorunda kalmış bulunuyor
belediyemizin davetiye uygulaması nedeniyle.Ancak tiyatro kapatmak kültürü birazda pavyom kapatma kültürünede benzemiyormu. Bundan böyle çayyolu tiyatrosunu sadece yenimahallelilere tahsis edilmesi durumu diyer başkentli tiyatro severlere bir haksızlık olmaz mı?

tüm cayyolum. com. ziyaretçilerinin 14 şubat sevgililer gününü kutlarım.

Sayın Belediye Başkanımızı, kültür elçisi olarak da kutluyor teşekkür ediyoruz.
Yönetimde Kültürün önemini bir daha görüyoruz.
Çok anlamlı ve çok güzel bir hediye aynı zamanda çok ince bir jest.
İdarecilerin, yöneticilerin her yönden donanımlı olmasının;
halkın isteklerine cevap verebilmesi açısından ortada. Öğrenme, öğretme, gelişebilme
sanata, sağlığa, eğitime ulaşabilme şansının bireylere en kısa yoldan sağlanması, bu farkındalığa sahip yöneticilerle olacaktır.
14 Şubat Sevgililer gününde bende Tiyatroda olacağım.

Ya toplum 111 ve 35 yıl önce daha ahlaksızdı, ya da bugün daha geri, daha bağnaz, daha baskıcı ve daha az demokrattır.

Hangisi dersiniz?

Sakın, o zaman televizyon gibi yaygın iletişim araçlarıyla öykünün bütün toplumda yaygınlaşmadığı yapay bahanesi arkasına sığınmayın! Unutmayalım ki 1975’te, yani 35 yıl önce, Aşk-ı Memnu, Halit Refiğ tarafından o zaman tek kanal olan TRT’de yayımlanmış (doğal olarak seyirci oranı bugünkünden yüksekti) devletin güya özerk kuruluşu tarafından, ahlaksızlıkla suçlanmamıştı.

Bu durumda iki olasılık var.

Tufan Türenç dünkü Hürriyet’teki “Aşk- ı Memnu ve RTÜK kafası” başlıklı yazısında, 111 yıl önce Osmanlı döneminde yayımlandığında bile ahlaka aykırı bulunmadığını belirttiği romandan aktarılan dizinin 2010 Türkiyesi’nde RTÜK tarafından ahlaka aykırı bulunarak cezalandırılmış olmasındaki çelişkiye dikkat çekiyordu.

Bu noktaya parmak basmakta Tufan Türenç ne kadar haklıysa, bu gerçekten yola çıkarak, günümüz Türkiyesi’nin özgürlükler açısından Osmanlı’dan bile daha geri olduğunu söylemekte ben de o kadar haklıyım sanırım.